У вячэрнім парку голым
Падаў ліст асенні долу.
І пакуль кружыўся, падаў –
Ты быа сустрэчам рада.
Рыжы ліст цераз дарогу
Учыніў, як ліс, аблогу,−
Рыжы ліс – ці рыжы вецер...
Нешта здарылася ў свеце.
Дождж на плечы дрэвам капаў,
А здавалася, што плакаў...
У вячэрнім парку голым
Ні душы было наўкола,
Толькі – ліст і рыжы вецер...
Пачарнела ў дрэва вецце,
Вараннё крычала “Мала”,
Дзе зязюля кукавала, –
Шмат нам шчасця абяцала...
У вячэрнім парку голым
Мне тваё гучала сола.
|
|
